Burçak Görel
Bir şehrin ortak değerlerini ve farklılıklarını gözetmek, müştereklerini keşfetmek o şehri anlamaya dair atılmış kıymetli bir adım. Bir şehrin kültürünü yaşatmak, onu oluşturmak ise o şehirdeki birlikte yaşama kültürü ile yakından ilgili. Bu kültürü oluşturmanın yolu da komşu ile hemşehri ile tanış olmak, bir kültürü, bir hikâyeyi bazen ise bir ekmeği paylaşmaktan geçiyor.
Kurulduğu günden beri gücünü hanesine sığdırdığı kalabalıktan alan, kıymeti ise “hemdert” ve “hemhal” olduklarından gelen Kültürhane kimseleri şaşırtmayan bir şekilde yine böyle bir paylaşıma ev sahipliği yaptı. Hem de kartvizitinin en kalın puntolu özelliği “işbirliği” ile. Maya Derneği, İçel Soroptimistler Kulübü ile birlikte hem Türkiye’nin üçüncü Sanal Kadın Müzesi’nde yer alacak bir kadını ağırladı, hem de göç ve kadın temalı sohbetler dizisine bir yenisini ekledi. Hemşehrimin Hikayesi etkinliğinde Giritli Cemile Şen Mersin’in en eski topluluklarından biri olan Girit göçmenlerini, yaşadıkları Melemez (İhsaniye) köyünü, yaşatmaya çalıştıkları kültürlerini, dillerini ve uzun yoldan getirdikleri ekmeklerini Kültürhane ve etkinlik dinleyicileri ile paylaştı.
Cemile Şen, Girit göçmeni Mersinlilerden. Ailesi 1897’de Girit Adası’ndan önce İzmir’e oradan da Mersin’e göçmüş. Devlet ailesini Tarsus’a bağlı, o zamanlar 17 haneden oluşan Melemez köyüne yerleştiriyor. O gündür de bu köyde yaşamaya devam ediyorlar. Cemile Şen köyde Girit kültürünü yaşatmak adına bir hayli çabalayanlardan. Yıllar önce üç masa ile başladığı, etrafını palmiye dalları ile kapattığı bugünse aradan geçen zaman ve bolca emekle büyüttüğü bir “Giritli Cemile’nin Yeri” adlı işletmenin sahibi.
Girit Adası 8300 kilometrekarelik hayli büyükçe bir ada. Üzüm ve zeytin tarımında önde gelen bir yer olduğu biliniyor. Halkının sağlıklı ve uzun ömürlü oluşu mutfak kültüründe ot ve zeytinyağı kullanımının ağır basması ile açıklanıyor. Cemile Şen, mekanında organik ve el yapımı ürünlerini insanlarla buluşturuyor, bunu yaparken de Girit Adası’nın mutfak kültürünü yağıyla, otuyla, kokusuyla Mersin’e ulaştırmayı ihmal etmiyor. Mersin’e ulaştırabildiği kültürünün aksine kendisi “köklerim” dediği topraklara, Girit Adası’na hiç ulaşamamış olanlardan.
Giritli Cemile Şen Kültürhane terasına Giritçe okuduğu manileriyle hoş bir seda, tanışma ve dayanışma mayasıyla hazırladığı ekmekleriyle tazecik bir koku bırakıyor. Aynı zamanda “ötekilerin” tarihine bir hikaye, birlikte yaşayabilme çabasına kıymetli bir umut…
