Neyse ki Kültürhane pandemide de bahanelere sığınmadı. Zoom etkinlikleri, Şinasi Develi Kent Ödülü, sinema gösterimleri, onlarca program, sefer tası, sergiler… Kente, kentlilere farklı boyutlarda o kadar fayda sağladı ki…
Hilâl’le İstanbul’dan yorulup da “Mersin’e mi gitsek” diye düşünmeye başladığımızda “Mersin’e taşınmanın artıları” listesinin ilk sıralarında “Kültürhane” vardı.
Kültürhane’yi ve onu var edenleri zaten tanıyorduk, Mersin’e yakın dönemdeki birkaç geliş-gidişimizde de mekâna uğrama fırsatı bulmuştuk. Gördüklerimiz yeterliydi. Mersin bizim için biraz dinlenme, biraz eş-dost ziyareti, biraz da Kültürhane olacaktı.
***
Mersin’e varır varmaz hayatımızda Kültürhane’nin rolünü büyütecek tesadüfler gelişti. Elinizde tuttuğunuz dergiyi de içinde barındıran bir dizi kültürel üretimi hayata geçirmemizi sağlayacak Ulaş’ın “jourbanism” macerası kapsamında “Hane” elemanı oluverdim.
Yoğunlaştırılmış Kültürhane serüveni, tarihe meraklı bir gazeteci olarak bana doğup büyüdüğüm şehrin geçmişine dalma fırsatı verdi. 13 ay boyunca kent tarihinin dehlizlerinde dolaşıp kentimi daha yakından tanımanın mutluluğuna erişirken bunu başkalarıyla da paylaşmış oldum. Attığımız tohumlar, umuyorum, Mersin Kent Ansiklopedisi’nin de aktif hale gelmesiyle çok daha doyurucu meyveler verecek.
***
Pandeminin bir çuval inciri mahvetme girişimi, insanlığa verdiği toplam zararın yanında devede kulak bitti elbette. Ben öyle çok ah vah eden, değiştiremeyeceğim şeylere takılan biri değilim. Yine de şahsen Covid-19’un çok daha verimli ve eğlenceli bir Mersin&Kültürhane yılına verdiği zarara yanmadan edemiyorum. Ne zaman bu belaya bir lanet okuyasım gelse bir de bu bahaneye sığınıyorum.
Neyse ki Kültürhane pandemide de bahanelere sığınmadı. Zoom etkinlikleri, Şinasi Develi Kent Ödülü, sinema gösterimleri, onlarca program, sefer tası, sergiler… Kente, kentlilere farklı boyutlarda o kadar fayda sağladı ki…
Ne mutlu Mersin’e böyle bir dayanışma mekânı var, ne mutlu bana, buraya katkıda bulunma fırsatı yakaladım.
Sevgiyle.